Verkeer in Thailand, feeling like a little kid again (traveling by train), Bang Mun Nak, Uttaradit

Van de verkeersregels in Thailand snap ik nog altijd niet veel behalve dat zij aan de linker kant rijden. Veel van de minivan chauffeurs lappen volgens mij alle regels aan hun laars. Links inhalen en over de vluchtstrook is er erg normaal. Dat het af en toe mis kan gaan hebben wij al een keer gemerkt in Hua Hin waarbij een scooter vervolgens vast zat in de voorzijde van een van de pickups. Gelukkig geen gewonden en konden wij lekker gaan genieten van een van de grotere nachtmarkten.

Dit weekend verbleven wij niet in het twin house in singburi, omdat het waarschijnlijk te vol was voor de groep die ondertussen uit 9 mensen bestaat. Wij verblijven dit keer in het brown house en daar is dus echt niks te doen (wat natuurlijk al snel leidt tot de term shit house). Zondag hebben wij getracht ergens een set kaarten te zoeken, maar dat is toch lastiger dan het zou moeten zijn. Gelukkig was er zondagavond in een keer een vrouw die ons naar het Twin house zou kunnen brengen. Daar tegenover ligt een barretje en er waren meer dan voldoende mensen voor een gezellige avond.

Vanaf het treinstation in Lopburi zijn wij de volgende dag de roadtrip naar Chiang Mai begonnen. Een treinrit langs vele rijstvelden met in de achtergrond enkele bergen. Ik voelde mij net weer een klein jochie dat voor het eerst met de trein gaat reizen.
In Bang Mun Nak was de eerste stop na een treinrit van zo'n 4 uur. Wij verbleven die nacht op een van de boerderijen en die lagen natuurlijk ver buiten het centrum dus nu besloten wij toch maar is aan de coordinator te vragen waar wij kaarten konden kopen.

De volgende ochtend kregen wij een rondleiding op de boerderij. Na het zien van honderden padden, was het tijd om verschillende soorten fruit te proeven. De 'Jack fruit' smaakte een stuk beter dan de vorige keer toen wij het geprobeerd hebben op een van de "versmarkten" in Khon Kaen. Op sommige momenten smaakt het een beetje als een kauwgom. Andere vruchten die wij geproeft hebben zijn onder andere nog de tamarind. Naast padden hadden ze ook nog enkele koeien(dezelfde als in Nederland) en een pasgeboren kalf die nu 7 dagen oud was.

Na opnieuw een treinrit van 4 uur arriveerde wij in Utarradit.

's Avonds gingen wij opzoek naar een bar in deze vrij grote stad en wij dachten dat dit niet zo moeilijk zo moeten zijn aangezien er ook een university was. Dit bleek toch moeilijker ook gezien het feit wij al om half 8 in de avond opzoek zijn gegaan. Na een lange straat te zijn door gelopen besloten wij om te draaien en bij een van de eerste volgende barren met muziek te gaan zitten. Dit bleek een onverwachte ervaring te worden toen wij bij een club/bar aankwamen genaamd New. Een drankje bestellen ging hier middels Google translate en de serveersters (die schaars gekleed waren) en het andere barpersoneel wist niet zo goed wat zij met 2 mannen en 7 vrouwen aan moesten. Vervolgens begonnen wij te kaarten en al gauw kwam er weer een van de serveersters met haar telefoon naar ons toe. Blijkbaar moesten wij stoppen want gokken is illegaal. Echter probeer maar is duidelijk te maken dat dit een onschuldig spelletje is dat wij speelden, namelijk pesten. Dus besloten wij de kaarten maar op te bergen en al snel werd duidelijk wat voor club dit was. Een oudere man ging in zijn eentje aan een tafel zitten om wat te eten en te drinken en werd tijdens zijn maaltijd vergezeld door 3 van de schaars geklede serveersters en bestelde ook drankjes voor hen. Nu begrepen wij waarom zij zo raar opkeken toen wij naar binnen kwamen met onze groep. Nadat wij nog naar wat live muziek hebben geluisterd zijn wij weer terugkeerd naar het hotel.

De volgende dag was het vroeg op om weer is naar school te gaan. Na een ochtendceremonie(die zij elke ochtend doen, pfoe) voor de koning en een korte introductie over ons. Hierbij dook de hele groep meteen allemaal achter mij, omdat ik het beste engels zou kunnen. Helaas voor de rest, want iedereen moest zichzelf voorstellen. Toch vond ik het niet erg om als eerste te gaan. Na het ontbijt op de school was het tijd voor de engels les en moesten de kinderen tussen de 16 en 18 jaar in groepjes aan ons vragen stellen om er vervolgens een quiz van te maken wie van de groepen het meeste wist en had uitgevraagd. Dit moesten wij vervolgens na een korte pauze opnieuw doen met een nog grotere groep kinderen. Opvallend was sat hun engels slechter was dan verwacht en ook zij moesten veel gebruik maken van hun telefoon. Vooral het idee van het doen van de quiz was wel een leuke manier om de kinderen te stimuleren om engels te leren praten.

Wat betreft het eten merk ik dat ik steeds beter tegen het pittige voedsel kan. De nieuwkomers in de groep kunnen dat echter nog niet en dit heeft al weer enkele keren tot rode hoofden en tranen geleid wat volgens sommige van ons slechts een klein beetje spicy is.

Na de lunch en de toch enigzins vemoeiende ochtend van vragen beantwoorden en quizen was het tijd voor een heerlijke duik bij een van de watervallen(Mae Phun) boven in een van de bergen.

De volgende dag zijn wij vertrokken richting Lampang met de trein. Van het uitzicht langs de rijstvelden naar de jungle en de bergen. De trein leek er af en toe wel wat moeite mee te hebben, maar wij zijn veilig aangekomen. Morgen gaan wij door naar Chiang Mai en volgens Cake(de coordinator) kun je daar o.a. feesten!!

Reacties

Reacties

ome Evert.

Hoi Stijn,
Even een reactie plaatsen als stimulans voor jouw verhalen.
Voor ons is Engels een verwante taal, dat maakt het voor ons stukken makkelijker.
Veel plezier in Chiang Mai! (en maar een beetje opletten welke bar je binnenloopt).

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!